Cyberuzależnienie-profilaktyka

Jako terapeuta często zastanawiam się z rodzicami: Co zrobić, aby dziecko zechciało odejść od komputera? Pierwsza przychodzi mi na myśl „profilaktyka”, a tak precyzyjniej to - strategie profilaktyczne. O co z nimi chodzi?

Cyberprzestrzeń rozwija się w zatrważającym tempie. Gdyby zaznaczyć na układzie współrzędnych rozwój i czas, prosta byłaby niemal prostopadła do osi czasu. Natomiast ewolucja naszego mózgu byłaby pochyłą na przestrzeni prehistoria-teraźniejszość.

Generalnie umysł ludzki nie nadąża z przetwarzaniem danych słanych z cyberprzestrzeni głównie przez proces zwany przebodźcowaniem. Za tym procederem stoją zespoły ludzi – aby dostosowywać się do naszych upodobań, projektują cybernetyczne schematy blokowe, tak aby jego algorytmy stale kontrolowały naszą koncentrację uwagi w taki sposób, aby zbierać przestrzeń na analizę samego siebie zwaną „wglądem w siebie”, która upośledza rozwój różnych płaszczyzn myślenia takich jak myślenie – analityczno – logiczne, intuicyjno – emocjonalne, krytyczne, optymistyczno – pozytywne, twórcze.

Aby temu zaradzić, ważne są strategie profilaktyczne. Należy do nich opóźnianie inicjacji z cybertechnologią. Przy rodzinach np. z dwójką dzieci jest to trudne, a przy rodzinach wielodzietnych jeszcze trudniejsze, dlatego diagnoza struktury rodzicielskiej i umiejętności wychowawczych jest istotna w budowaniu strategii profilaktycznych. Bo narzędzi wychowawczych do zadań profilaktyki jest dużo, ale przy niekonsekwencji rodzicielskiej są nieużyteczne.

À propos strategii profilaktycznej w kontekście pracy z rodziną – jest takie powiedzenie „co chatka to zagadka” lub „nie u każdego stoi śmietnik pod zlewozmywakiem”. Chodzi o to, że strategie profilaktyczne trzeba dostosowywać do indywidualnych zasobów i deficytów struktury rodziny. Z wykorzystaniem strategii profilaktyki selektywnej i wskazującej.

Ważnym punktem strategii profilaktycznej jest wydolny system wychowawczy, w którym zawiera się kondycja rodzicielska (rola matki i ojca). W oparciu o system wychowawczy stosujemy narzędzia, do których zaliczamy umiejętności miękkie: komunikacja, asertywność, umiejętność stawiania granic i ich egzekwowanie. Wyciąganie konsekwencji w sposób adekwatny do niesubordynacji dzieci też jest ważną składową w strategii profilaktycznej.

Kolejnym punktem działań profilaktycznych są cybertechnologie. Czyli – Szanowny Rodzicu – istnieją też Twoi sprzymierzeńcy, którzy siedzą w okopie po tej samej stronie barykady, wspierając Ciebie w wychowaniu dzieci. Mam na myśli rozmaite aplikacje i programy ochrony rodzicielskiej. Czasem słyszę: Moje dziecko potrafi wszystko zhakować i obejść wszystkie zabezpieczenia. No cóż, czasem strategię w tym miejscu trzeba codziennie uaktualniać. Dlatego jeśli – rodzicu – chcesz wyegzekwować porządek w pokoju dziecka, trzeba codziennie zmieniać hasło do Wi-Fi :)

Ostatnim punktem strategii profilaktycznych będzie stosowanie PEGI (Pan European Game Information; pol. Ogólnoeuropejski system klasyfikacji gier). Dostosowanie gry do kategorii wiekowej jest istotne, ponieważ projektanci gier mają wytyczne co do ich konstruowania i dostosowania do percepcji użytkownika w danej kategorii wiekowej. Np. gry do 18 r.ż. nie mogą zawierać takich elementów jak: przemoc, seks, dyskryminacji, narkotyków, strachu, wulgarnego języka, hazardu.

W gabinecie nie raz słyszałem od rodziców: To działa! Wie Pan, jak dostosowałem kategorię wiekową do gier, moje dziecko powiedziało: - Tylko w to mam grać?!? To już wolę w ogóle nie grać!

I sam odchodzi od komputera.

Mnie tylko pozostaje terapeutycznie powiedzieć: - Hm, rozumiem.

Podziel się tekstem na